کد مطلب:106812 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152

[صفحه 513]

مستدرج: كسی كه به دلیل غفلت و نافرمانی، گرفتار عذاب گردد، املاء: مهلت دادن و به تاخیر انداختن مدت، (چه بسا كسی به سبب احسان (خداوند) رفته رفته به عذاب نزدیك شده و در اثر پوشیده داشتن گناهش به خود فریفته گردیده و به خاطر تحسین و چرب زبانی در دام فتنه افتاده است. خداوند هیچ كس را همچون او به وسیله ی مهلت دادن نیازموده است). امام (ع) از اموری كه خداوند بدان وسیله بندگانش را می آزماید، چهار مورد را بیان كرده است: 1- نیكی و احسان با انواع نعمتها نسبت به بنده اش. 2- پوشاندن نافرمانی و گناه او. 3- خوشگویی و مدح و ستایش مردم نسبت به او. 4- به تاخیر انداختن مدت و مهلت و فرصت دادن به او. و چون نتیجه ی آزمون به وسیله ی این اموری كه در حقیقت همه ی آنها نعمتها، یا شكر و سپاس است و یا كفران و ناسپاسی است، چنان كه خدای متعال فرموده است: لیبلونی ااشكر ام اكفر و سپاسگزاری همان نتیجه ی خوب و مطلوب با لذات است كه خداوند به شخص متنعم كه از طریق سپاسگزاری اولین نعمت مورد آزمایش قرار گرفته است، هشدار می دهد كه چه بسا او به وسیله ی همین نعمت اندك اندك به عذاب كشیده شود، بنابراین شایسته است كه از آن غفلت نورزد، و همچ

نین خداوند آن شخص را كه به سبب نعمت مردم مورد آزمایش قرار گرفته، توجه داده است كه بسیاری از اوقات این نعمت، باعث غرور و خودخواهی او نسبت به خدا شده، و شخص از پیشامد ناگوار خود را در امان می بیند و در نتیجه گرفتار معاصی می گردد. و در مورد سوم توجه داده است بر اینكه آن نعمت گاهی باعث شر و فساد نسبت به او است و همچنین باعث منصرف ساختن وی از شكر خدا و مبتلا شدن او به خودبینی، و در مورد چهارم توجه داده است بر این كه این نعمت بالاترین نعمتی است وی را با آن آزمایش می كنند.

صفحه 513.